شبکه مویوتو…!!

_ نِگا خواهر ای دختر عِفَت خانم چبجوری مِرقصِه…! خودِشه عین چوله غِزَک دُرُست کرده عین عَلی وَرجَک هی مِپره هوا…! مَگه رقص ایجوریه…؟ ما چیجوری مِرقصیدِم اینا چیجوری مِرقصَن…!!

_ ای خواهر جان هر چیزی هَمو قدیمیش خوبه…! عروسی مِیمِنَت خانم یادِتایه شما…؟ مُطرب آوُرده بودَن …؟ مادر اَصغر آقا خدابیامُرز مُوره هَمونجِه نِشون کِرد …! یَک شِلیته مَخمَل عَنّابی تَنُم کِرده بودُم با یَک بُلیز ژرژت آبی مِرقصیدُم…! آوازه خون آورده بودَن از آغاسی مُوخوندِگ مُگفت: دُختر آبادانی چه سَبزِیو مامانی….مویَم هِی قِر مِدادُم….هِی قِر مِدادُم…!! چی شاباشی گیریفتُم اوشَب…! یادش بخیر…! خدابیامرز بی بی جانُم هَمو شب مُوره صِدا کِرد تو مُطبَخ گوشُمه گیریفت گفت مَگه عروسی باباتِه که هَمچی قِر مِدی عایشه خانُم…! مویَم یَک چیشّی گفتُم دَّر رَفتُم دوبَره آمَدُم رقصیدُم….ای جِوونی…کوجایی…؟

_ اَلپَری بودی ها اَقدَس خانُم….؟ یادِته میامَدی خانِه ما به تِلفیزیون نِگا کِردَن…؟

_ ها بابا……….اِقَد هِی آمَدُم اونجه تا یَک شب دیدُم اَصغر آقا تِلفیزیون خِریده…! اَزینا که دَرش قُفل مِرَفتِگ….آر تی آی …! گفت دیگه حَق نِدِری بِری خانه کاظم آقا ….بیشین خانه تِلفیزیون نِگا کُن….! مُویَم تُخمه خَربِزه تَف مِدادُم شب که آصغر آقا میامَد مِنشَستِم به تِلفیزیون نِگا کِردَن….تازه او وَقت شَب سریالاش شروع مِرَفتِگ….! شما از خانه قَمَر خانُم یادِتایِه…؟

_ اِی ها….مُراد برقی بودِگ…! صَمَد آقا…تلخ و شیرین….!! شیرینش رَفتُ تَلخِش مُوندِگ…! اِی دادُ بیداد…!

_ حالا تا تِلفیزیونه وامُکُنی شیخ میبینی….ای کانال شیخ…او کانال شیخ…! آدم دِلشورای تِلفیزیون مِره…! مُو که هم چند وقته تا چشمُم به هَمی شیخا میُفتِه دِلُم آشوب مِره….! او زمان یک شیخ بود که پیشنماز مِسجِد بودِگ….شیخ اَحمَد خدابیامُرز…! حالا هم عین مور و مِلَخ شیخ رختِه …! اّدَم دِلش وارِضا مِره…!

_ ما که خواهر جان چند وقته توبِه کِردِم ای تِلفیزیونه نِگا نِمُکُنِم…! هَمی جواد یَک دَر قابلِمِه گذاشته روبوم مِگه ای دیشه…!! هَمی کانالای خارجه میگیره مُنتِها عین خودِما حَرف مِزنَن…! شُما نِدِرن….! خُرَم سُلطانِه نِمیبینن…؟

_ اِی چِره خواهر جان…!! اَگه هَمی خُرم سلطانُ ماچ و عِشقُ نِمدِنُم هَمی زنِکه ساری تاک نِبود که دِق کِرده بودُم تا حالا…!! مُو هَم فقط هَمی کاناره جِم ره میبینُم با هَمی مُویوتو….!!

……………………………………………………………………………………………………………………….

چوله غزک= مترسک سر جالیز

علی ورجک= ادمکی عروسکی که بالا پایین میجست

مطرب= ساز زن

نشون کرد= انتخاب کرد برای پسرش

شلیته= دامن

مُطبَخ= در اصل مَطبَخ که یعنی اشپزخانه

اَلپَر= آتش پاره

دلشورا= حرف تنفر و انزجار

دلم اشوب مره= حالم بد میشه

دلش وارضا مِره= جرفی در جهت نارضایتی و مخالفت

دختر ملوس خانم…!!

_ ای خواهر جان دَست رو دِلُم نَذار …..مُو هَم هیچ غُصتِه ای نِدِرُم اِلّا هَمی دختر که بِخ ریشُم موندِه….! یَک خَره سَگی هَم پیدا نِمِره دست ای واموندِه ره بیگیره بُبُره هر روز ریخت نَحسِشه نِبینُم….! چی بُگم خواهر چی بُگم….دَرد بی دَرمون که مِگن هَمیه خواهر….هَمیه…!!

_ راه دِره خواهر….راه دِره…! دُختر مَلوس خانم یادِته…؟ نِصبه صورَتِش دِماغ بود نِصبِش چِناق…!! ازدَر که میامَد تو اول دِماغِش میامَد تو بَعدِ دوسه دِقه چِناقِش…!! کونِش کَج بود پاشَم شَل مِزَد…! حرف نِمتِنیست بِزنه اِلّا وَقتی که تو مُستِراب بود اگه دَر مِزَدی فقط بِلَد بود بِگه اِهههه…!! یادِته کَچَلی داشت دَهَنشَم بوی اَنِ گربه مِداد…!! شوهر کِرد رَفت خانه بَخت…! بُگو کی گیریفتِش…؟ دکتر سُماقی که تو خارجه مَطّب دِره…!! باورت مِرّه…؟

_ نِکه باوَرُم نِمِره….! مُرده شور به او نِگاه نِمِکِرد زَن دُکتُر رَفتِگ…؟ او که ماخاست بُچُسه میرید که خواهر جان…دَهَنشِه که وامِکِرد زود مِرَفتَن دَره مُستِرابه مِبَستَن هواکِشاره روشن مِکِردَن که…!

_ بَععععله….باباش پینجا تِمَن داد به یک شِرکَتی بردَنِش بعد شیش ماه آوُردَنِش…اَزی رو به او رو رفته بود…!! دِماغِش اندازه نُخود رفته بود چِناقَم نِداشت….!! از شیکمِش وَرداشته بودن چُسبُندِه بودَن به کونِش….!! سولاخ کونِشَم دَرز گیریفته بودَن که موقع چُسیدن نِرینه دیگه…!! سینه هاشَم عین هَندِوَنه دِیمه….!! اَصَن یک چیزی مُگم یَک چیزی مُشنُفی خواهر…!! راه که مِرَفت هَمچی کونِشه تاب مِداد سینه هاش لُم لُم مِکِرد که بیا وُ بیبین…! مُگفتَن داف رفته…!!

_ناف رِفته…؟

_ ناف نه خواهر جان….داف…!! دیگه مُستراب نِمِرَفت که …مُگفت مَن توالت فرنگی نِبِشِه ریدَنُم نِمیه…؟ مُگفت فُرم کونِش به هَم میریزه اگه سَر مُستراب بیشینه….!! بعدِشَم هَمی دُکتر سُماقی گیریفتِش بُردِگ خارجه…! مِگن حالا به ماکارانی مِگه اِسپاگِتی به کباب دیگی اَم مِگه بیف اَصغر گانوف…!!

_ مُگم خواهر جان چند دادَن گفتی…؟ کَمتَرَم میگیرَن…هَمی آدرس هَمی شِرکَته کوجایه…! الان طِلا چَند رفته…خبر دِری شما…؟ بیمیره اِلهی به حَق پَنش تَن هَمی روحانی که آمد طِلا آرزون رَفت….بیمیره اِلهی…!!

تخم لق…!!

_حَج خانُم طاعاتِتا قبول حَق بِشه ایشالله…! اِلتماس دعا…!

_ ای حاج خانم جان ما که سعادت نِداشتِم اِمسال…! هَمی زیر دِلُم هَمچی تیر میکیشه میه بالا تا هَم مَغز سَرُم که مِرسه ول مُکُنه….واز دوبَره از هَمی زیر شیکَمُم تیر میکیشه میه بالا تا هم مغز سَرُم….! رفتُم دکتر شیش جور قرص رنگِ وارَنگ دِده….مِگه روزه بِره شُما سَمّه حاج خانُم…!!

_ مو که هرچی بچه ها مِگن نگیر نِنه….نَگیر…! وازَم کار خودُمِه مُکُنُم…! مُگم شما مِخِن روز آتیش جَهندَم جواب بِدن که هی مِگِن نگیر نگیر….! سندِه های شَب مُوندِه…!!

_ سعادت دِری خواهر جان…سعادت دِری…!

_ مگم راستی ای نِواسِه اَشرَف خانُم که ماخاست بیه خواستگاری دختر کوچیکه آمد یا نیامد…!!؟ از مو نِشنُفتِه بیگیر خواهر جان دختر نِدی به ای ها…! پِسره یَک جوریه…! موهاشِه از پوشت با کِش مِبِنده…خاک عالَم…!! یک روزَم دَم حاوُولی وِستادِه بودُم امد رَد رَفت سِلام نِکرد صداش کِردُم گفتُم بیا بیبینُم خیر نِدیده…! مگه شما نِواسِه اشرف خانم نیستی…! تا که سَرشه بالا کِرد دیدُم هَمچی اَبروهاشِه وَرداشته صورتِشه بَند اِنداخته که نزدیک بود هَمونجه تُف کُنُم تو صورتِش…! یک بویی یَم مِداد که صَد رَحمَت به بوی مُستِراب…!

دیروزَم دیدُم رَفت تو مِسجد گلمکانیا با خودُم گفتُم واز خوبه که نِماز ماخانه دیدُم نِه بابا….خیر سر باباش رَفت رید بعدِشَم سَرشِه عین گاب اِنداخت پویین رُفتِگ….اِنگار نِه اِنگار که دِرَن اَذون مِگن…!! پریروزَم دیدَنِش تو کوچه باغ سَنگی لِنگ ظُهر از تو کیفش یَک شیشه اب دراوُرده خورده …تازه اقاما مُگفت مُستِرابَم که مِره آب نِمیریزه کونِشه بوشوره…خدایا توبه…!

خُب مو بُرُم دیگه….. ماخام بِره اِفطار (چَربِ شیرین) دُرُست کُنُم با ای زعفرونای گیرون…..اِلتماس دُعا آبجی جان…..اِلتماس دعا…!! ها راستی….ایره یادُم َرَفت بُگم…!!! عِشرَت خانَم هَمسِده دیفال به دیفالِشا مُگفت بیچه که بودِه با دوچرخه خورده زمین تُخماش لَق رفته….به ما چیکار اَصَن….التماس دعا….

و ما چه غمگین بودیم که دست هایمان اینقدر کوچک است…!

بعد از چندین سال تصمیم گرفتیم با عیال بریم سینما….شاید بعد از ده سال….شایدم پونزده سال….! یادم نمیاد…! خلاصه گفتیم سینمای دیاموند بریم….بلیط گرفتیم برای (برفهای روی کاج) و رفتیم تو ….چقدر عوض شده بود این سینما…! خلاصه فیلم شروع شده بود و اقایی با چراغ قوه مارو راهنمایی کرد رفتیم نشستیم و فیلم رو دیدیم که هیچ چیزی نداشت الا بازی خوب مهناز افشار رو….! هیچ چیز سینما به من نچسبید الا گرمای دست همسرم که توی دستم بود…!

دلم تنگِ سینمای اون روزاست…راه که میرفتی زیر پات خِرچ خِرچ پوستای تخمه بود که نَرم میشُدَن و ناله میکردن ….! بوی خیارشور و کالباس مارتا دولا …/ بوی سیگار زر بابا…/ بوی جوراب و عرق تن ادما…/بوی عطرهای ارزان و صدای تریک تریک شکستن تخمه….! اصن سینما بدون تخمه که سینما نیست که….بدون ساندویچ کالباس….بدون پروفکان فیلم های اینده….!

آخ که چقدر ذوق داشت فیلم های امیر ارسلان نامدار یا فیلم های بیک ایمانوردی و بهروز و فردین و ناصر….! روی صندلی که مینشستی صدای فروشنده دوره گردی که جعبه چوبی به گردنش بود و تخمه و تنقلات میفروخت میومد ….! و ما ساندویچ هایی که مادر با گوشت کوبیده درست کرده بود و لایش سبزی و پیاز هم گذاشته بود میخوردیم و با یه قُلُپ اب میدادیمش پایین تا خرج بابا زیاد نشه و بازم بیارمون سینما….! بعد از ساندویچ هم نوبت تخمه های خربزه ای بود که مادر تَف داده بود و نفری یک مُشت بهمون میداد و ما چه غمگین بودیم که دست هایمان اینقدر کوچک است و دست های بابا بزرگ…!!

پرده سینما که باز میشد سرود ملی بود و عکس شاه که همه بلند میشدیم و بعد هم پُروفِکان فیلم های اینده که چفدر زیبا بود و بعد هم فیلم اصلی …..گنج قارون / قیصر / داش آکل / طوقی / حسن کچل….! و گاهی چقدر میخندیدیم و گاهی چقدر میترسیدیم و گاهی چقدر دعا میکردیم که قهرمان فیلم کشته نشود و گاهی هم اینقدر هیجانزده میشدیم که لگد به صندلی جلویی میزذیم و وقت خوردن ساندویچ انگشتمان را گاز میگرفتیم و اخ هم نمیگفتیم….و گاهی هم انقدر ذوق میکردیم که قهرمان فیلم با هر مشت یکنفر را ناک اوت میکند که کودکانه میخندیدیم و ای وَل میگفتیم( باریکِلا….باریکِلا )….!

انهایی که سینمای اون سالها رو ندیدند نمیتوانند درک کنند و انهایی که دیدند آه میکشند برای ان روزها که همه چی طعم خوبی داشت حتی زندگی….نمیخواهم گریه کنم به یاد آن روزها….نمیخواهم….! نگاهم نکن….نگاهم نکن…..!!

فیتزای پی پی نونی….!

_ دِداش فیتزاها چَنده…؟

_ پیتزای چی عزیزم…؟

_ هَمینا دیگه….مگه هَمینا فیتزا نیست…؟

_ چه نوع پیتزایی….؟ مخصوص…!گوشت و قارچ….پپرونی…!

_ ها هَمی پی پی نونی….چَنده…؟

_ سیزده تومن …!

_ سیزده هزار تِمَن….! یَره خواهره مادر….مگه چی دِره توش….! همیناره پَنش تَن سَرِ میلانِ ما مِدَن شیش تِمَن…!

_ ………………………!

_ مِدی دِداش شیش تِمَن که یکی بِده با یک فِپسی…!!

_ نه اقا جون….مقطوعه…!

_ دلار که آرزون رفته که ….!!

_ چه ربطی به دلار داره …؟

_ واجیبیلَم به دلار بَنده دِداش….ایره نِگا….!! الان مَظِمّه دلار چَنده دِداش….؟

_ نمیدونم اقا جون…!

_ یَره خواهره مادر….! حالا که آمده پویین خبر نِدری ها….صَرف نِمُکُنِه بِگی ها….! اگه الان رفته بود بالا که خوب خِبَر داشتی که…..یَره خواهره مادر….همه زرنگ رفتَن بِره ما….مو خودُم خَتمُم دِداش…!

_ بفرما اقا جون…..بفرما….!!

_ قربونت دداش….!!! حالا مِدی یا نِمِدی…؟ شیش و پونصَد حساب کن حالا ….جهندَم…!!

_کمتر نمیشه اقا….بفرمایید…!

_ ضِلَر مُکُنی دِداش ها….مگه هَمی فیتزا چی دِره توش….! اَصَن حرضَت عباسی شماها فقط پول جا میگیرن….!!

_ ……………………………………….!!

_ چی پَس مُگفتَن به روحانی رای بِدن آرزونی مِره….کُس شِعر بود….!

_ …………………………………!!

_ به جان خودُم اگه قالیباف رییس جمهور مِرَفت ای فیتزاها الان دِنه هزار تِمَن بود…..یَره خواهره مادر….اَقَلِکَم همشهری که بود که ….کُسخُلا رَفتَن به روحانی رای دادن…!مِرتِکه نِجِس….!! هَمچی بَدُم می یه اَزی شیخا که چی….! یَره چی گوشنَمه….!! کالباس مارتا دولا دِری دِداش…؟

_ نداریم….!!

_ هَمبِرگِرد چارنونه چی…؟

_ نداریم….!!

_ ای به هَم تُخم اَسب حَرضَت عباس که نِدری…..! اتوبوسای پَنش تَن کوجا وامِستَن….؟مُرُم هَم سَر میلان خُودما….! کو پولام….!! یَره خواهره مادر کو پولام….؟ پولام کُو…..اَی یَره……!!

آخ….اَصغَرآقاجان….اَصغَرآقاجان……..آخ…!!

یک زمانی خونه جای اَمنی بود برای همه کار ….! اما امروزه دیگه از این امنیت خبری نیست…! مستاجر خونه سه خوابه و بزرگی هستم که داخل اون اصلا احساس امنیت نمیکنم…!

توی دستشویی که میری صدای ریدن آقا یا خانم طبقه بالایی و پایینی میاد و گوز و چُس ها با بوهای متفاوت وتو میترسی بگوزی که مبادا صدای گوزت بره طبقه پایین….! یادش بخیر اون قدیما میرفتی مستراح گوشه حیاط و گوزی میدادی که گردوهای درخت همسادِه میریخت پایین و آی حال میداد….آی حال میداد….! حالا توی اپارتمان باید انگشتت رو بذاری به ماتحتت تا گوز بی اختیاری بیرون نیاد که مبادا مهمان دَر خانه یا دختر همسایه بشنَوه و این باد معده گاهی سربالایی میره و آروغ میشه از دهنت میزنه بیرون….چقدر بدبختیم ما…!!

حالا با همه اینها کنار میایم اما با ناله های خانم همسایه چه کنیم که بعد از نزدیک به پنجاه سال هنوز هم اَدای تَنگ ها رو دَرمیاره و بعضی شب ها هی با ناله میگه اَصغر آقا جان قربونِت بُرُم یواشتَر …جانِ مَمَدیَواشتَر…آخ….اَصغَراقاجان….اَصغَراقاجان……..آخ….اخ….اخخخخخخخخخخخخخخخخخ….اَی نِنه…! اَصخَرراقاجان مُردُم….!! آی بابا جان…!!

گاهی که بغض دارم…!

بچه که بودم پوست هندونه رو میتراشیدم و آبش رو هورت میکشیدم و باز میتراشیدم و هورت میکشیدم تا ته پوست سفید میشد…! مادر میگفت اگه باز هم بتراشی بخوری کچل میشی و من باز هم میتراشیدم و هورت میکشیدم و کچل هم نشدم شکر خدا …!

بچه که بودم پنیر خیلی دوست داشتم و مادر همش من رو میترسوند که ننه جان پنیر آدَمه خِرفت مُکُنه ..نخور اِقَد….! شاید خرفتی الان ما هم ره آورد همون پنیر ها باشه…!

بچه که بودم سیب زمینی های ته دیگ رو میذاشتم کنار بشقابم تا وقتی برنجم رو خوردم بعدا اونها رو بخورم که طعم خوبش بمونه توی دهنم…!

بچه که بودم بابای خدابیامرز یه مشت میزد روی پیاز پوست گنده و مینداخت قاطی نخود لوبیا و گوشت ابگوشت میکوبید…! کوبیدن گوشت که تموم میشد چشم من و برادر ها به گوشتکوب بود تا ببینیم سهم کدوممون میشه لیس زدن گوشت های دورش…!

بچه که بودم تمام قاقالی لی ما یه مشت تخمه خربزه یا هندونه بود که مادر میریخت توی جیبمون و با چه لذتی تخمه هندونه رو میشکستم میخوردم و تخمه خربزه رو هم فقط میجویدم ….!

گاهی که دلگیرم…گاهی که بغض دارم….گاهی که دلم میخواد به همه فحش بدم…زود بچه میشم و میرم زیر پله قوز میکنم ….! بچه ها به کسی فحش نمیدن….اما زود اشکشون درمیاد…! صدای یکنفر میاد که میگه خجالت بکش مرد گنده….!! یحتمل با اقای همسایه است که خیلی مرد گنده ای است…ومن دوستش ندارم….!!

سِیّدِ چُل بُر…..!!

یه نِصبه شَبی بود که بابا یهویی فِشار دادُ ما هم پامون سُر خورد از پُشتِش تُلُپی افتادیم تو رَحِمِ مادر که داشت نَفَس نَفَس میزد اون زیر…!! نُه ماه خوردیم و خوابیدیم و عشق و حال کردیم غافل از اینکه دنیا همین یه وجب جای گرم و نرم نیست….! هر چی که هوس میکردیم یه لگد میزدیم به شکم مادر که ویارش میگرفت و گر گر لواشک آلو و برگه زردآلو و قرقروت و کشک تخته ای میفرستاد اون تو برامون….چه حالی داشت تنها خوری….!! تازه داشتیم به جُغ و پُغ میفتادیم که یهو یکی تَخت کَله اَمون رو گرفت زرتی کشید بیرون….! هنوز گیج میزدم که از پا اویزونمون کَردَنُ دوتا زَدَن دَرِ کونِمون….بشکنه دَستِت اِلهی قابلِمه…..!!

هنوز چشممون باز نشده بود که همه قربون صدقه دودولِمون میشُدَنُ میگفتن دودول طلا…! کاکُل زَری…!! هنوز از حموم زایمون در نیومده بودیم که دادَنَم دست عاقِله مَردی که دهنش رو آورد بیخ گوشِمون به عربی یه چیزایی گفت…! تا خواستم بگم نَخون لامَصَب نَخون که دیدم یه لَندِهوری چاقو به دست چشمای حیزِش رو دوخته به تمام عزت و اعتبارِمون…. بُریدَن آقا…بُریدَن….!!بشکنه دَستِت اِلهی سِیّدِ چُل بُر…..!!

سر دودولِمون یه عَمامه بستن هُلِمون دادَنِ توی این دنیا…! دنیایی که دوست نداشتم پابذارم توش بس که کِثافت بود…از همون اولش هم با زورُ هُل و فِشار بود….جَبر روزگار بود…! خدا بیامرزَدِت بابا جون…! کاپوت که نبود اون روزگار اما یه کُهنه پیدا نمیشد که مارو بریزی وسطش پرت کُنی توی سطل خاک….یا بقول امروزیا سطل زباله…که شرف داشت به این روزگار….که شرف داشت به این روزگار…!؟!

دختر خوب…!

_ ببخشِن حاج خانم جان شما دختر خوب سراغ نِدِرِن…؟

_بِره خودِتا مِخِن حاج خانم…؟

_ نه ….بِره پِسَرُم ماخام….!!

_ دختر خوب کوجا بوده حالا حاج خانم جان…؟ او زمانای قدیم بود مُگفتن دختر آفتاب مهتاب نِدیده…! دخترای حالا سیزده سالِشا نِرفتِه اَبروهاشاره عین دُمبه موش باریک مُکُنَن ماتیک مِمالَن هَمچی شِلار مِدَن توخیابون دنبال شوهر که بیا و بیبین….!

_ ای دختر شمسی خانم چیجوریه حاج خانم جان …واز شما بهتر مِدِنِن…!!؟

_ دختر شمسی خانم…؟ مو نِمدِنُم خواهر جان….! به ماچیکار اَصَن…!! از مو نُشنُفته بیگیرن ولی مِگن سه بار تا حالا تو پاسگاه عَقدِش کردن ….اَصَن به ما چه…!!

_ وا…..خوب بود گفتِن…! ای دختر کبرا خانم چی…! مِگن از هر انگوشتِش یک هنری میریزه…؟

_ ابجی جان از مو نپرس….دختر خوبیه البِتَن ولی خُب یَک کمی خُل وَضعه…! بیچه که بوده رو گربه سیا آب رِخته الان غَشی رِفته…؟

_خدا مرگم بده….خوب بود گفتِن…! دختر کوچیکه صِدیق خانم چی…؟

_ غیبت مِردُمَم مِره ها…. به ما چیکار اَصَن…! ولی مگن هر شیش ماهی یَکبار مِره پیش دکتر چیزشه عین اولش چیز مُکُنه ….پناه بر خدا…!

_ وا….مگه مِشه ادم چیزشه عین اولش چیز کُنه…؟

_کوجای کاری خواهر جان….بَعله که مِشه…!

_پس خوب شد شماره دیدُم ها….! مُگم دختر مِیمِنَت خانم چیجوریه…؟

_ دختر مِیمِنَت خانم سه بار رِفته خانه شوهر ورگِشتِه که ….! مِگن عیبِناکِه…! کُندِه تو اُجاقِش دود نِمُکُنِه…!!

_ دختر زهرا خانم…؟

_ کلاه مویی مِذاره سرش خواهر…کَچله طِفلی…!

_ همی عَسَل دختر عذرا خانم چی…؟

_ عَسَل…؟ او که شیره نِباتَم نیست که …! بَد نیستِگ ولی نِکه خیلی شیرین بوده هر کی رسیده یَک اَنگوشتی بهش زده حالا عین شیربرنج شب مُونده چاک چاک رِفته…!!

_دختر اعظم خانم…؟

_ دختر اعظم خانم همه چیش خوبه ولی بی حَیایه….!…خودِشه عین چوله غِزَک دُرُست مُکنه مِره تو خیابون کونِشه تاب مِده…!! دوبار دزدیدنش بی حیایی سرش اوُردَن وازَم حیا نِمُکُنِه …! پناه بر خدا….!

_ خُب پَس مو چیکار کُنُم ای بچه ام زَن مِخه….! دستم به دامَنِت حاج خانم جان….!

_ شما فردا غروب بیا روضه عِفَت خانم…اونجه یَک کِسکِ مَقبول هست نشونِت بُدُم نِه نِمِگی…! بَس که ای دختر با حیایه…! جلوی باباش روشه میگیره…! عَسکِ اقازاده رَم بیارِن حاج خانم….موبُرُم که اذون گفتن….!!

_ اِلتماس دعا…واز خوب رَفت شُماره دیدُم ها….!

چه هق هقی زدم در دل شب….!

یه شاخه خشک و یه دونه لونه پرنده فکری رو به ذهنم اورد که خیلی زود سعی کردم اجراش کنم….! وسایل کار رو اماده کردم و با شور و شوق توضیح میدادم که میخوام شاخه خشک رو توی دیوار پذیرایی فرو کنم و لونه پرنده رو روی اون قرار بدم با دوتا تخم و پرنده هایی که روی شاخه نشستن و الخ…!

_ این کارای دیوونه بازی رو نکنی ها….نریز این اشغالا رو….!! میخوای همه بهمون بخندن….؟

_ مامان باباجون داره چیکار میکنه…؟

_ چه میدونم…؟ کارای مسخره….! زندگیم رو گند برداشت…!!

_ باباجون خیلی خوشگل میشه….اصن بیا تواتاق من درست کن…!!

با دقت و ظرافت شاخه خشک رو داخل سوراخ دیوار فرو کردم و دورش رو هم گچ….انگار دیوار سوراخ شده بود و شاخه خشک زده بود بیرون….به شاخه روغن جلای مات زدم و دوسه تا برگ خشک هم لا به لای اون چسبوندم و لونه رو با ظرافت وسط اون گذاشتم….بعد هم نوبت پرنده های نر وماده ای بودکه روی شاخه ها قرار گرفتن و بعد هم دوتا تخم کوچولو توی لونه…..اخرش هم نور پردازی با لامپ های هالوژن به رنگ های مختلف …ویک روز جمعه کامل وقتم رو گرفت اما خوب شد….خوب….!!

_ به جای اینکه به من کمک کنی چسبیدی به این چیزای مسخره…من مهمون دارم شب…! خُب یعنی چی الان….خوشگل شده…؟ واقعا که….مسخره…!

_ باباجون چقدر قشنگ شد…تو رو خدا برای اتاق منم درست کن…!

_ لازم نکرده…گمشو بروتو اتاقت….یاالله…!

روی مبل نشستم و منتظر یه فنجون چایی شدم که هیچوقت اورده نشد…! رفتم برای خودم چایی ریختم و اومدم نشستم…!

_ اومدی نشستی چایی میخوری برا من…؟ اینارو زود میخری میای…نری آشغال بار کنی بیاری ها….آبرو دارم من…!

کاغذ رو گرفتم و چایی نخورده زدم بیرون…..! سردم بود….سَرد….!

………………………………………………….

به خونه که برگشتم مهمونا اومده بودن…! برام جالب بود وقتی دیدم همه دور شاخه خشک و لونه پرنده جمع شدن و دارن صحبت میکنن….یه نفرشون هم داشت عکس میگرفت…!

_ این فوق العاده اس…اقای فلانی شما واقعا هنرمندین…! من اینو خیلی دوست دارم…! نورپردازی واقعا هنرمندانه اس…!

از توی اشپزخونه گفت: من که اصلا خوشم نمیاد…مسخره اس…!

_ فهم این چیزا دید هنرمندانه میخواد عزیزم…بهتره نگاهت رو عوض کنی…یا لااقل به نگاه دیگران احترام بذاری…! این رو دوستش گفت….و چه خوب گفت دوستش…!

ومن فقط زل زدم و نگاه کردم و سکوت کردم….! تعریف ها که ادامه دار شد دیگه نتونستم بمونم…بغض داشتم….بغضی که داشت میترکید….زدم بیرون…. بدون خداحافظی…! خیلی سردم بود…!

شب آخرش بود که برگشتم خونه…! سطل زباله پشت در خونه بود و شاخه خشکیده و لونه پرنده هم کنار اون افتاده بود…انگار طوفان شده بود….! نشستم و پرنده های خشک شده رو برداشتم …نگاه پرنده ماده غمگین به سویی بود …نگاهش رو ادامه دادم و چشمم افتاد به تخمهای شکسته…! بغضم هم بی طاقت شد و شکست…چه هق هقی زدم در دل شب….چه هق هقی زدم….!!